Ο έρωτας είναι πλατωνικός όταν η ένωση των σωμάτων συμβαίνει μέσα στη χαρά της εξύψωσης. Ποιο είναι λοιπόν το στίγμα της πλατωνικής σχέσης; Στον έρωτα πρωταγωνιστούν το πρόσωπο της ομορφιάς και το βλέμμα που την αναγνωρίζει. Αντικρίζοντας την ερωτική υπόσχεση, βιώνουμε την εκπλήρωσή της όταν η ζωή του κάλλους μέσα στην ψυχή μας νιώθει το ύφος της παρουσίας του στη λάμψη εκείνης της ανθρώπινης μορφής, η οποία προκαλεί τον πόθο μας για το ιδανικό που, αμοιβαία, νοσταλγούμε. Τότε ο αισθησιασμός ανακαλύπτει την ορμή της συνεξύψωσης (χωρίς το φόβο για την ενοχή της απόλαυσης), το συναίσθημα της λαχτάρας για την ένωση με την ελκυστική μορφή ζει δημιουργικά το νόημα της έντασής του και ο λόγος αρθρώνει την κίνηση του φωτός της επιθυμίας μέσα στη μεταφυσική ανάμνηση της ομορφιάς. Τότε, και μόνο τότε, ο έρωτας είναι πλατωνικός.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)