«[…] κατά τη γνώμη μου πάντα, ο εκφραστικός εντυπωσιασμός, το επιτηδευμένο, πάλι χάριν εντυπωσιασμού, λεξιλόγιο, οι ποικίλοι εξεζητημένοι αφηγηματικοί πειραματισμοί και αυτό που αποκαλείτε εσείς “λυρικές εξάρσεις”, εκτός του ότι δεν μου ταιριάζουν ως προς το ύφος, δεν είναι στοιχεία καλής λογοτεχνίας. Όσο για την απλότητα του ύφους, τη λιτότητα, τη σαφήνεια και την αμεσότητα της γραφής, αυτά, ναι, είναι πλεονεκτήματα, και μάλιστα δυσκολοκατάκτητα για έναν συγγραφέα. […] Όσο για τους ήρωές μου: στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι απλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας, με τα προβλήματα και τις ελπίδες τους, τα άγχη και τις αγωνίες τους».
 
Π. Γ.