Η Άλντα Μερίνι γεννήθηκε την 21η Μαρτίου 1931, «την εικοστή πρώτη της άνοιξης» όπως έγραψε η ίδια, στο Μιλάνο, όπου και πέθανε την 1η Νοεμβρίου 2009. Μεγάλωσε σε μια συνηθισμένη ιταλική οικογένεια (ο πατέρας ήταν υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρίας, η μητέρα οικοκυρά), διαβάζοντας ποίηση και μελετώντας πιάνο. Τα πρώτα της ποιήματα θα τα γράψει στα δεκαπέντε της χρόνια, ένα χρόνο πριν παρουσιάσει τα πρώτα σημάδια ψυχικής αστάθειας και εισαχθεί σε κλινική για ένα μήνα. Όταν βγήκε, ποιήματά της έφτασαν, με τη φροντίδα φίλων, στα χέρια του ποιητή και κριτικού Τζιακίντο Σπανιολέττι που δημοσίευσε στην «Ανθολογία σύγχρονης ιταλικής ποίησης» (1951) δύο ποιήματά της, το Il gobbo και το Luce. Η πρώτη της συλλογή με τον τίτλο «La presenza di Orfeo» από τις εκδόσεις Schwarz γνώρισε ενθουσιώδη υποδοχή από την κριτική. Ακολούθησαν πενήντα βιβλία, με συνεχείς επανεκδόσεις, ποίησης, πρόζας και αφορισμών. Το ποιητικό έργο της τιμήθηκε με πλήθος βραβείων, ανάμεσα στα οποία το 1993 το σπουδαίο βραβείο Librex-Guggenheim «Eugenio Montale». Αν η προσωπικότητα και το έργο της Άλντα Μερίνι πολύ γρήγορα καταξιώθηκαν, η ζωή της δεν ήταν καθόλου εύκολη. Κτυπημένη από σοβαρή διπολική διαταραχή, με δυσάρεστες όσο και επώδυνες ψυχολογικές επιπτώσεις που την οδηγούσαν σε οριακές καταστάσεις, νοσηλεύθηκε κατ’ επανάληψη σε ψυχιατρικές κλινικές, όπου ζώντας με τον πόνο και την απελπισία έβρισκε καταφύγιο στις λέξεις. Εκκεντρικές συνήθειές της, όπως το να γράφει με μολύβι ή στυλό στίχους στους τοίχους του σπιτιού της ή να κυκλοφορεί στο σπίτι γυμνή και να φωτογραφίζεται ενίοτε έτσι για συνεντεύξεις, φορώντας μόνον ογκώδη ψεύτικα κοσμήματα, προσέδιδαν ολοένα ισχυρότερη φήμη στη διαταραγμένη αλλά και συναρπαστική προσωπικότητά της που στέγαζε ένα μεγάλο ταλέντο...