Juan Rulfo: «Η ποίηση του Homero Aridjis αποτελεί σύμβολο του έρωτα. Το έργο του είναι πολύ όμορφο, πάνω απ’ όλα με την έννοια της έκφρασης, η οποία είναι πολύ πρωτότυπη, πολύ καινούργια. Αντιμετωπίζει τα θέματά του μ’ έναν πολύ καθαρό τρόπο. Πρέπει να διευκρινίσω ότι οι ποιητικές του προθέσεις δεν είναι ερωτικές με την έννοια που δίνεται γενικά στον ερωτισμό, αλλά αγαπητικές. Λέω για τον Aridjis ότι είναι ένας ποιητής του έρωτα, με την ευγενέστερη έννοια».
 
Kenneth Rexroth: «Ο Aridjis είναι ένας οραματικός ποιητής λυρικής ευδαιμονίας, κρυσταλλικών συγκεντρώσεων και άπειρων χώρων. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον ποιητή της γενιάς του Aridjis στη Λατινική Αμερική που να αισθάνεται τόσο άνετα στους γαλάζιους χώρους της φώτισης -της φώτισης της υπερβατικής αγάπης. Αυτές είναι λέξεις για έναν νέο Μαγικό Αυλό».
 
Octavio Paz: «Στην ποίηση του Homero Aridjis υπάρχει το βλέμμα, ο σφυγμός του ποιητή: υπάρχει ο αλάνθαστος τόνος εκείνου που έχει ανάγκη να μιλήσει και ο οποίος ξέρει ότι το να πεις τα πάντα είναι αδύνατο. Υπάρχει ο πλήρης λόγος και η συνειδητοποίηση της κενότητας του λόγου. Υπάρχει ερωτισμός και συνάμα αγάπη. Υπάρχει ο ασυνεχής χρόνος της πρακτικής και λογικής ζωής και η συνέχεια της επιθυμίας και του θανάτου. Υπάρχει η πρωταρχική αλήθεια του ποιητή».
 
Alejander Jodorowsky  : «O Homero Aridjis είναι ένας μεγάλος ποιητής. Έχει τεράστια συγγένεια με τον σουρεαλισμό και την επιστημονική φαντασία, αλλά περισσότερο με την Καββάλα. Έχει μυστικιστικές, καββαλιστικές επιρροές. Η γλώσσα του είναι πολύ πλούσια, έχει φέρει έναν νέο τρόπο στο να λέει τα πράγματα. Υπάρχει ο έρωτας στην ποίησή του, όχι ειδικά για την γυναίκα ή τον άνθρωπο, αλλά όπως τον τραγούδησαν ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού, ο Σολομών στο Άσμα Ασμάτων, οι μυστικιστές. Μια πολύ πλατιά αγάπη που εξισώνεται με τις κάρτες 2 και 3 του Ταρώ, την Πάπισσα και την Αυτοκράτειρα».