«Ο Λάιμπνιτς είναι επικίνδυνος».
Φρίντριχ Νίτσε
 
Με τη διδακτορική διατριβή του, ο Λάιμπνιτς αναμορφώνει τη νομική επιστήμη ως διεπιστημονικό πεδίο των ανθρωπίνων σχέσεων. Η νομική παύει να αποτελεί ένα κλειστό σύστημα γνώσης και πρακτικής των επαγγελματιών που την εξασκούν, αλλά θεμελιώνεται μαζί με άλλους τομείς της γνώσης. Ο Λάιμπνιτς αποπειράται να μετασχηματίσει όλο το δίκαιο όπως έχει παραδοθεί μέχρι τις μέρες του, ερευνώντας την έννοια της πολυπλοκότητας και λήψης αποφάσεων των νομικών υποθέσεων στο δίκαιο της Αρχαίας Ελλάδας, στο Ρωμαϊκό Δίκαιο, στον Ιουστινιάνειο Κώδικα, στο μεσαιωνικό Κανονικό Δίκαιο, μέχρι τους συγχρόνους του Αστικούς Κώδικες των ευρωπαϊκών φεουδαρχικών επικρατειών και αυτοκρατοριών. Διερευνά την έννοια της νομικής πολυπλοκότητας προσφεύγοντας σε έναν ιστορικό και διεπιστημονικό τρόπο εξέτασης των νομικών εννοιών-όρων. Όπως δείχνεται στην ελληνική εισαγωγή, το μοντέλο νομικής πολυπλοκότητας του Λάιμπνιτς συνδυάζει σύγχρονες μεθόδους γνώσης, καταδεικνύοντας την εξαιρετική ευρυμάθειά του στην ιστορική εξέταση των επιστημονικών εννοιών. Τα τυχόν αδιέξοδα των πεπλεγμένων υποθέσεων του Aστικού Δικαίου μπορούν να επιλύονται κατά τον Λάιμπνιτς με προσφυγή στο Φυσικό Δίκαιο και στο Διεθνές Δίκαιο, ενώ η μέχρι τότε άποψη των νομικών ήταν τέτοιες υποθέσεις, είτε να κηρύσσονται ανεπίλυτες, είτε να επαφίενται στη διακριτική ευχέρεια των δικαστών. Η μέθοδος επινόησης-καινοτομίας που ακολουθεί υπερβαίνει το «Γεωμετρικό πνεύμα των νόμων» («L'Esprit géométrique des lois»). Δεν αρκείται σε αριθμητικές ή γεωμετρικές αναλογίες αλλά πηγαίνει βαθύτερα σε θέματα συνδυαστικής υπολογισιμότητας, διάταξης, θεωρίας κόμπων, ενώ συναντούμε ήδη σε αυτό το έργο τη συσχέτιση Νομικής και Πληροφορικής ή Κυβερνητικής που αναδύεται στις μέρες μας. Με αυτή την εργασία τίθενται τα θεμέλια του προγράμματος έρευνας της νομικής πολυπλοκότητας σε όλες τις πτυχές της, κάτι που θα απασχολεί τον Λάιμπνιτς μέχρι το τέλος της ζωής του, συνειδητοποιώντας τόσο ο ίδιος, όσο και εμείς σήμερα, πόσο περίπλοκο είναι. Ο ίδιος ήταν αισιόδοξος, θεωρώντας ότι κάθε πεπλεγμένη νομική υπόθεση μπορεί να επιλυθεί.