4 Φεβρουαρίου 1912. Σχεδόν ξημερώματα. Περικυκλωμένοι από ένα πλήθος περίεργων, δυο ρεπόρτερ αρχίζουν να κινηματογραφούν. Επάνω ψηλά, στον πρώτο όροφο του Πύργου του Άιφελ, ένας άνδρας τοποθετεί το πόδι του πάνω στο κιγκλίδωμα. Θέλει να δοκιμάσει μια εφεύρεση: το αλεξίπτωτό του. Τον είχαν προειδοποιήσει ότι δεν θα επετύγχανε. Πράξη αγάπης; Τρελή, απελπισμένη απόφαση; Έχει ένα όνειρο και κανείς δεν θα μπορέσει να τον σταματήσει. Το άλμα και ο θάνατός του που κινηματογραφήθηκαν απευθείας, αποτελούν μια από τις πρώτες λήψεις που έγιναν με κάμερα.
 
Στοιχειωμένος από τις εικόνες αυτής της πτώσης, ο Ετιέν Κερν, εγκιβωτίζει στην πραγματική ιστορία του Φραντς Ράιχελτ, ράφτη γυναικείων ενδυμάτων από τη Βοημία, τις αναμνήσεις των δικών του εκλιπόντων.
 
Από το χαρούμενο Παρίσι της Μπελ Επόκ στο σημερινό, μεταξύ πίστης στην πρόοδο και πειρασμού της καταστροφής, αυτό το πρώτο, άκρως συναρπαστικό μυθιστόρημα, διερευνά το μέρος της ελπίδας που ο καθένας φέρει μέσα του, καθώς και το αποτύπωμα που άφησαν εκείνοι που αποδήμησαν εις Κύριον.
 
«Ένα συγκλονιστικό πρώτο μυθιστόρημα».
Alice Develey, Le Figaro
 
«Αυτό που καθιστά ξεχωριστό αυτό το χαριτωμένο κείμενο, είναι η γλυκύτητά του. Μια γλυκύτητα που δίνει στα φαντάσματα του συγγραφέα τη δυνατότητα να περάσουν μέσα από αυτό το πένθιμο βιβλίο, από το οποίο αναδύεται ένα αίσθημα αδελφοσύνης προς τους ηττημένους».
Raphaëlle Leyris, Le Monde
 
«Ο Ετιέν Κερν διερευνά τη σχέση που έχουμε με τους νεκρούς και τους αγνοούμενούς μας. Είναι γραμμένο με εξαιρετική λεπτότητα. Ένα υπέροχο βιβλίο!»  
Olivia de Lamberterie, «Le Masque et la Plume», France inter
 
«Μια σκοτεινή και μαγνητική ποίηση που αγγίζει την καρδιά».
Le Parisien
 
«Εμπνευσμένο από μια απολύτως απίστευτη αληθινή ιστορία, είναι ένα οικείο και ιδιαίτερα συγκινητικό βιβλίο, ένα ψήγμα χρυσού».
Bernard Lehut, RTL
 
«Πόση βία, αλλά με πόση λεπτότητα εκφρασμένη. Αυτό το πρώτο μυθιστόρημα είναι αέρινο».  
 
Jérôme Garcin, L'Obs
 
«Ο Ετιέν Κερν έκανε το ντεμπούτο του στη μυθοπλασία με φινέτσα και κομψότητα. Αξίζει να σταθεί κανείς σ’ αυτή την παράκαμψη του συγγραφέα». 
Alexandre Fillon, Le Figaro