Ο Wallace Stevens γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1879 στο Ρίντινγκ της Πενσυλβάνιας και πέθανε στις 2 Αυγούστου του 1955 στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Σπούδασε στο Χάρβαρντ και στη Νομική Σχολή της Νέας Υόρκης. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το έζησε στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ εργαζόμενος ως νομικός σύμβουλος σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία. Ο Stevens στέκεται ως ποιητικό μέγεθος πλάι στους T.S. Eliot και Κωνσταντίνο Καβάφη και ξεπερνά τον Pound, σύμφωνα με την τρέχουσα αμερικανική κριτική, ενώ έχει χαρακτηριστεί από τον Harold Bloom ως «ο καλύτερος και αντιπροσωπευτικότερος ποιητής της εποχής μας». Σαφώς μια από τις κορυφές του ποιητικού μοντερνισμού του 20ου αιώνα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένας από τους πλέον κλασικούς. «Στυλίστας» πρώτης γραμμής, άλλοτε μπολιάζει κι άλλοτε εξοπλίζει την ποιητική του με ένα εκπληκτικό λεξιλόγιο και με μια αυστηρή ακρίβεια που του επιτρέπουν να σμιλεύσει τεχνοτροπικά τα ποιήματά του με τρόπο που δεν έχει αντίστοιχό του διεθνώς.
Η ποιητική του με την ακραία συχνά τεχνική και θεματική συνθετότητά της, ενώ εμφανίζει πολλές κορυφές, φτάνει στην κορύφωσή της το 1950. Τη χρονιά που δημοσίευσε την τελευταία νέα του συλλογή, το The Auroras of Autumn (Σελαγισμοί του φθινοπώρου). Ο Stevens, στα χρόνια αυτά, τα τελευταία μάλιστα της ζωής του, συγκέντρωσε αρκετά λογοτεχνικά βραβεία, όπως το βραβείο Μπόλιντζεν, και το Κρατικό Βραβείο Ποίησης των Η.Π.Α (1951) για το The Auroras of Autumn, και έγινε επίσης επίτιμος διδάκτορας αρκετών πανεπιστημίων. H μεγαλύτερη διάκρισή του όμως ήρθε το 1955 με την έκδοση των συγκεντρωμένων ποιημάτων του, The Collected Poems of Wallace Stevens, τα οποία και απέσπασαν το Pulitzer Prize για την ποίηση και ένα ακόμη Κρατικό Βραβείο Ποίησης.