Ποίηση δεν είναι ό,τι χάνεται στη μετάφραση, όπως έχει λεχθεί. Και στη γλώσσα του πρωτοτύπου και στην αλλοδαπή έχουμε ένα ποίημα. […] Θεωρώ αυτονόητη την ιδιοτροπία των ανθολογιών. […] Προσπάθησα να συνδυάσω ποίηση και μετάφραση.  Το μόνο σταθερό μου κριτήριο υπήρξε η γλώσσα. Εννοώ τα ελληνικά που μου φαίνεται ότι υπηρετούν σήμερα καλύτερα την εκπλήρωση της ποίησης σ' αυτό ή εκείνο το ποίημα. […] Στα βιογραφικά σημειώματα απέχω σκόπιμα από την αντιγραφή αξιολογικών κρίσεων, έστω και κατοχυρωμένων πια. Αποφεύγω επίσης στοιχεία που ίσως προδιέθεταν τον αναγνώστη απέναντι στο ποίημα μ' οποιονδήποτε τρόπο. Σκοπός της ανθολογίας, η ποίηση.
 
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΛΑΪΝΑ
 
Η Μαρία Λαϊνά ανθολογεί μεταφράσεις ποιημάτων 116 σημαντικών ποιητών του 20ού αιώνα. Στην ανά χείρας ανθολογία «συνομιλούν» ο Άρης Αλεξάνδρου με την Άννα Αχμάτοβα, ο Κλείτος Κύρου με τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ, ο Γιώργος Σεφέρης με τον Έζρα Πάουντ, ο Ε.Χ. Γονατάς με τον Ιβάν Γκολ, ο Γιάννης Ρίτσος με τον Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι, ο Οδυσσέας Ελύτης με τον Πωλ Ελυάρ, ο Νίκος Εγγονόπουλος με τον Τριστάν Τζαρά, ο Τάκης Σινόπουλος με τον Αντονέν Αρτώ, ο Ανδρέας Εμπειρίκος με τον Αντρέ Μπρετόν, ο Πέτρος Μάρκαρης με τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο Κάρολος Τσίζεκ με τον Σαλβατόρε Κουαζιμόντο, ο Χριστόφορος Λιοντάκης με τον Μίκλος Ραντνότι, ο Αργύρης Χιόνης με τον Οκτάβιο Παζ, ο Κώστας Ταχτσής με τον Ντύλαν Τόμας, η Έλλη Σκοπετέα με τον Βάσκο Πόπα, ο Άρης Μπερλής με τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ, ο Έκτωρ Κακναβάτος με την Τζόυς Μανσούρ, ο Τάσος Δενέγρης με τον Ιβάν Λάλιτς, ο Σωτήρης Παστάκας με τον Βιττόριο Σερένι, η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ με τον Μαρκ Στραντ, ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς με τον Νικήτα Στανέσκου, ο Μόμα Ράντιτς με τον Αρσένι Ταρκόβσκι…               
 
Η παρούσα έκδοση, σε σχέση με αυτή των εκδ. Λωτός του 1989, και μιας ενδιάμεσης που επίσης κυκλοφόρησε, είναι μερικώς συμπληρωμένη και εκ νέου επιμελημένη και διορθωμένη. Έχουν επίσης προστεθεί οι ποιητές Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, Μαρίνα Τσβετάεβα, Αρσένι Ταρκόβσκι, Τζέλλου Ναούμ και Νικήτα Στανέσκου, όπως και ορισμένα ακόμη ποιήματα. Είναι, τέλος, επικαιροποιημένη προς το κλείσιμο –δυστυχώς– των παρενθέσεων, γιατί στα τριάντα χρόνια που μεσολάβησαν από την πρώτη έκδοση πολλοί ποιητές έφυγαν από τη ζωή.