Επειδή κατά πρώτον η ίδια η ζωή με τη ραγδαία δεκαετιών πάροδό της συμπλέκει ρεαλιστική πραγματικότητα με αδύναμη σχεδόν μνήμη και κατά συνέπεια ως ο κυρίαρχος αφηγητής όσων προηγήθηκαν, έχοντας πλέον ηλικίαν «γεροντικήν» -όχι όμως μέχρις άνοιας φθάνοντας-, «δικαιούμαι» ένα, δύο -φαντάζομαι πως όχι περισσότερα- φάλτσα ατοπήματα σε ό,τι αφορά στα πρόσωπα-πρωταγωνιστές του κειμένου μου κυρίως ή κάπου-κάπου στις εξιστορούμενες καταστάσεις.
Ο καλοπροαίρετος αναγνώστης, πιστεύω, θα δει το όλο εγχείρημα με συμπάθεια. Τον ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Τ[άσος] Π[ορφύρης] Καλοκαίρι 2018 (ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΣ ΛΟΓΟΣ, από την έκδοση)