Σ’ αυτήν τη νοσταλγία για την ανάκτηση της αρχέγονης (υποτίθεται λησμονημένης) ενότητας θεμελιώνεται φιλοσοφικά ο Ρομαντικός Εθνικισμός του 19ου αιώνα, που βλέπει στη γλώσσα του λαού (την εθνική γλώσσα) τον κατεξοχήν οργανικό δεσμό ο οποίος συνδέει τα μέλη μιας Κοινότητας τόσο μεταξύ τους όσο και με τη Φύση. Ο Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ και ο Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε ανάδειξαν με τον φιλοσοφικό τους λόγο τον ρόλο που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν η γλώσσα και ο πολιτισμός ως παράγοντες εθνικής ολοκλήρωσης και πολιτικής νομιμοποίησης των κρατών μετά την κατάρρευση του θρησκευτικού κοσμοειδώλου στη νεότερη (μετά τη Γαλλική Επανάσταση) εποχή», σσ. 128 – 129.