ΘΕΥΘ: ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
 
                        μνήμης τε και σοφίας φάρμακον ευρέθη
            
Στο Φαίδρο ο Σωκράτης αφηγείται το μύθο του Θευθ, «κάποιου παλιού θεού», που γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Πολυτάλαντος, όπως ο δικός μας Ερμής, ο Αιγύπτιος θεός επινόησε, μεταξύ άλλων, τους αριθμούς και τα γράμματα (274 c-d). Ενώπιον του βασιλιά Θαμούν, ο Θευθ εκθειάζει τις αρετές της γραφής, φάρμακο της μνήμης, με τη δύναμη να κάνει τους Αιγυπτίους σοφότερους και ικανότερους να θυμούνται (274 e). Ο βασιλιάς, θεός και ο ίδιος, έχει μια απρόσμενη αντίδραση. Θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο, απαντά, τα γράμματα θα προκαλούν λήθη, εφόσον η μνήμη δεν θα ασκείται. Η γραφή δεν είναι φάρμακο μνήμης αλλά υπενθύμισης, ούκουν μνήμης αλλ’ υπομνήσεως φάρμακον εύρες (275 e). Και ο θεϊκός Πλάτων, θιασώτης μιας μοντέρνας θεωρίας της ανάγνωσης, προβάλλει το επιχείρημα, διά στόματος Σωκράτη-Θαμούν, ότι ο δημιουργός δεν είναι ο καλύτερος κριτής του έργου του (274 e), άρα ο Θευθ δεν μπορεί να κρίνει αντικειμενικά την εφεύρεσή του.
Ανάγνωση-λήθη-γραφή. Διαβάζουμε το κείμενο του Άλλου, το καταθέτουμε στη λήθη και το ξαναγράφουμε. Διακειμενικότητα-Δημιουργία. Από τα γράμματα δεν θα αναδυθεί τίποτε το σαφές και το βέβαιο (275 c), επισημαίνει επιπλέον ο Σωκράτης. Θα μπορούσε να προσθέσει ότι ο αναγνώστης θα αναδείξει τα γράμματα, θα τα συμπληρώσει. Κυρίως όταν γίνει με τη σειρά του δημιουργός.
 «Θευθ», ένα νέο λογοτεχνικό περιοδικό με θέμα τις δύο όψεις της γραφής – της πρωταρχικής γραφής, που ζει αιώνια, χάρη στην άλλη της όψη, την ανάγνωση. 
Η λογοτεχνία και η κριτική της. Η δημιουργία και η αναδημιουργία της. Η ανάδειξη και η ολοκλήρωση της. Μικρά κείμενα ποίησης, πεζογραφίας, θεάτρου, μικρά λογοτεχνικά και φιλοσοφικά δοκίμια, λογοτεχνική κριτική.