«…Με έναν κάπως απροσδιόριστο τρόπο η Θεσσαλονίκη φαίνεται να αποκτά στων εποχών το γύρισμα την ιδιότητα του συμβόλου για τους ποιητές που γράφουν γι’ αυτήν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η «μητέρα» όλων των αρχετύπων εδώ είναι η μετουσίωση σε σύμβολο της Αλεξάνδρειας από τον Κωνσταντίνο Καβάφη… Για ποιο λόγο η Θεσσαλονίκη έλκει τόσο πολύ τους ποιητές, και ευλόγως κυρίως τους δικούς της ποιητές, ως αντικείμενο της ποιητικής δημιουργίας τους; Γιατί η Θεσσαλονίκη περισσότερο ίσως από κάθε άλλη ελληνική πόλη ομοιάζει στην καβαφική Αλεξάνδρεια από την άποψη της ποιητικής μεταχείρισης;… Η λογοτεχνική παραγωγή της Θεσσαλονίκης πάντοτε εκπροσωπούσε κάτι το διαφορετικό μέσα στις γενικότερες εξελίξεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας… Βρισκόμαστε λοιπόν ενώπιον μιας συλλογής ποιημάτων για την πόλη της Θεσσαλονίκης που προσπαθεί να είναι κατά το δυνατόν αντιπροσωπευτική… Στόχος για τη συγκέντρωση των ποιημάτων ήταν η αντιπροσωπευτικότητα, η προσπάθεια να εκπροσωπηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ποιητές και όσο το δυνατό περισσότερες λογοτεχνικές τάσεις… Στο πανόραμα των εκατό και πλέον χρόνων που καλύπτει ο τόμος αντιπροσωπεύονται όλες οι βασικές τάσεις, μοτίβα και θέματα της ποίησης για την πόλη… Η συλλογή αυτή δεν αποσκοπεί στο να αποτελέσει ένα είδος «Απάντων» των ποιημάτων για την πόλη, πράγμα ούτως ή άλλως ανέφικτο, αλλά ένα χαρακτηριστικό δείγμα, το οποίο θα μπορούσε να απολαύσει κανείς απλώς διαβάζοντάς το, άλλα ενδεχομένως θα μπορούσε ακόμη και να το αξιοποιήσει ως εναρκτήρια βάση για περαιτέρω και πιο συστηματική φιλολογική έρευνα… Σε κάθε περίπτωση, ο αναγνώστης καλείται απλώς να περιδιαβεί όσο το δυνατόν απροκατάληπτος τα ποιητικά μονοπάτια που απλόχερα του προσφέρονται».