Ο ΓΑΤΟΣ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ

Παράξενες εποχές ζούμε, γάτε μου.
Εσύ ξαπλώνεις στο μάρμαρο και ξεκουράζεσαι 
εμένα το κρεβάτι μου είναι στη θάλασσα
φυτεμένο στην άμμο.
Δεν ταξιδεύω.
Κάποτε ένας ονειροπόλος ξάπλωσε στο κύμα 
και ξύπνησε στην αγχόνη.
 
Μακάριος, ανάμεσα σε δυο κινδύνους
ξεχνιέσαι.
Μνήμη χρυσόψαρου εσύ
απομίμηση ελέφαντα εγώ
με πόδια από μπισκότο. 
Θυμούμαι ό,τι έζησα 
προσφέρω ό,τι δεν ξέρω.
Παχύδερμο της συμφοράς 
έχω αχρωματοψία στον φόβο.
Η ελευθερία, φίλε μου, είναι θέμα διαδρομής.
Να μπορείς να διασταυρώνεις έγκαιρα
χωρίς δικλείδες ασφαλείας
στις απέναντι όχθες του μυαλού σου.
 
Γάτε μου, εσύ δεν έχεις αύριο
εγώ δεν έχω μέλλον.
Το κυνήγι δεν αποδίδει.
Ο χρόνος είναι άπιαστο ποντίκι 
που αλλάζει συνεχώς τις προθέσεις του 
κι εσύ γελάς κάτω απ’ τα μουστάκια σου.
Είμαι γάτος της αγρυπνίας
ακίνητος μάρτυρας
κι εσύ πολίτης χωρίς σύνορα
αδιάφορος στους βομβαρδισμούς.
 
Γάτε μου 
είσαι η αρμονία στο χάος της ζωής μου
ή το αντίθετο;